Onlangs ronde ik een traject af met Madelon (37 jr.). Ze benaderde me ongeveer een jaar geleden. Ze was nieuwsgierig naar wandelcoaching en op zoek naar een manier om vooruit te kijken zonder alleen beren op haar weg te zien. Ze was aan het re-integreren na een burn-out en liep op dat moment bij een psycholoog, omdat autisme medeoorzaak bleek van haar burn-out.
Als autisme op latere leeftijd vastgesteld wordt, vallen er ineens veel puzzelstukjes op hun plek. Er wordt ineens duidelijk waarom je anders reageert dan de meeste mensen. Vooral op gebied van verandering en andere prikkels. Zo ook voor Madelon. Eerder had ik dit gezien bij mijn zwager, die ook op latere leeftijd persoonlijk vastliep en een diagnose kreeg binnen het autismespectrum. Een psycholoog helpt je handvatten te vinden voor je autisme, maar een coachtraject kan daar prima naast bestaan.
Wandelcoaching gaat, in ieder geval binnen mijn praktijk, uit van positieve psychologie. We kijken niet achteruit naar de oorzaak van je problemen. Daar help ik je niet bij, we kijken wel vooruit naar een oplossingsrichting. Je kunt even ontspannen, dat gaat makkelijker als je wandelt in de natuur. En we kijken welke stappen je wel kunt zetten, wat werkt en werkelijk goed voelt voor jou. Welke mooie metaforen vind je in de natuur, die jou kunnen helpen?
Na afloop van de wandelingen stuur ik altijd een feedbackformulier. Hieronder fragmenten uit de feedback van de laatste en afsluitende wandeling, waarin Madelon heel mooi beschrijft hoe verschillende vormen van persoonlijke hulpverlening naast elkaar kunnen bestaan en elkaar versterken:
Wat wilde je bereiken met deze coachwandeling?
Deze keer wilde ik het coachingstraject afsluiten. We hadden de hele zomer niet gewandeld, omdat ik door (te) veel andere mensen begeleid werd en ik daar even (meer dan) genoeg aan had. Er is in de laatste maanden een heleboel veranderd en ik ga nieuwe stappen maken op werkgebied. Ik probeer ondertussen het aantal begeleidingsmomenten dat ik heb af te bouwen. Ik heb veel gehad aan de wandelingen en het voelde als het goede moment om ook hiermee te stoppen.
Wat ontdekte je wat bruikbaar was?
Het was fijn om buiten een geleide meditatie te doen. Ik heb een tijdje geleden een hele fijne oefening gedaan met mijn psychomotorisch therapeut en die oefening ‘vloeide samen’ met deze meditatie. Bij PMT leerde ik om me op mezelf te focussen en een stuiterende bal om me heen te negeren. Bij de meditatie was ik een berg die stevig kon staan terwijl er van alles om me heen gebeurde. De ene oefening vulde de andere heel mooi aan.
Bij de oefening met de cirkels viel het me mee hoe makkelijk het was om 3 dingen te vinden waar ik tevreden mee was. En daar ben ik blij mee, want ik ben heel lang niet tevreden met mezelf geweest. Midden in een burn-out en met een verse diagnose op zak is het vooral makkelijk om te zien wat er allemaal niet goed gaat. Het was fijn om te merken dat ik nu zo 3 dingen wist om trots op te zijn.
Ik pakte het groeiende plantje als symbool voor wat ik nog wel wilde verbeteren. Groeien is eng, helemaal als je jezelf zo lang kwijt bent geweest. En groeien zal voor mij altijd een uitdaging blijven, omdat ik niet graag buiten mijn comfortzone kom. Groei zorgt voor overprikkeling en spanning. Toch is er in groei ook veel te ontdekken en te winnen en daarom is dat het stukje dat nog wel verder mag groeien.
Waar ben je het meest tevreden over wat de wandeling je opleverde?
‘Ik vond het gewoon een fijne afsluiting van het traject. Het was goed om me tevreden te voelen over mezelf. De wandelcoaching was een goede aanvulling op de gesprekken met de psycholoog. Bij de psycholoog leerde ik vooral om mezelf beter te begrijpen aan de hand van mijn diagnose en om mijn leven vorm te geven op een manier die goed voor me is.
De oefeningen tijdens de wandelcoachsessies lieten me beter naar mezelf kijken, en ook naar het hele verandertraject waar ik mee bezig was. Ze spoorden me aan om uit te zoeken wie ik was en waar ik naartoe wilde, en om stukjes van mezelf te onderzoeken die ik al lang ‘kwijt’ was. Die inzichten hielpen me vervolgens ook weer in het traject bij de psycholoog.
Ik heb er veel aan gehad!’
Ben je nieuwsgierig naar wandelcoaching of wil je zelf ervaren wat het voor jou kan betekenen? Neem gerust eens contact op.
Madelon over Margaretha als coach:
“Ik vind je een prettig persoon om mee te wandelen en te praten. Het voelde vertrouwd genoeg om mijn emoties gewoon alle kanten op te laten vliegen én ik heb heel veel van je geleerd. Ik hoop dat je nog heel veel mensen kunt helpen op de manier waarop je mij hebt geholpen!”
