– Lessons learned –
Het is deze week een jaar geleden dat ik mijn opleiding tot resultaatgericht wandelcoach afrondde. Een mooi moment om eens terug te kijken, naar mijn eerste coachwandeling. Ik zoek de feedback van mezelf en mijn proefklant er nog eens bij. Waar worstelde ik toen mee en waar sta ik inmiddels…. Ben ik al een stapje verder? En hoe is dat gelukt?
Het voelt als toneelspelen
Het kost mij moeite om serieus te blijven. Het voelt als toneelspelen, vooral omdat de teksten nog niet eigen zijn. Als ik deze feedback van mezelf weer lees, voel ik opnieuw het ongemak. Ja, die eerste stappen waren confronterend. Mijn rol als coach was compleet nieuw en het voelde als toneelspelen. Ik hoor mezelf teksten zeggen, die ik letterlijk uit m’n hoofd geleerd had. Met name bij het eerste gedeelte van de wandeling, waar we na een kort inleidend gesprek aan de basiswandeling beginnen. De basiswandeling heeft als doel ontspanning, zodat je uit de sneltrein van alledag stapt, mindfull wandelen zeg maar.
Geeft tijd om zaken te laten bezinken
Gelukkig kwam mijn klant met andere feedback en heeft zij het anders ervaren: Ik vind je een prettige, rustige stem hebben. Daarnaast wek je meteen vertrouwen op doordat je open bent en tijd geeft om zaken te laten bezinken. Je gaf aan het lastig te vinden dat je nog niet alles uit je hoofd kunt. Ik heb dat absoluut niet als storend ervaren, het haalde me zeker niet uit ‘het moment’. Geen punt als je af en toe een spiekbriefje wilt pakken.
Zakte de moed me in de schoenen
Na de basiswandeling volgen nog twee oefeningen en waar ik na de eerste lekker op weg dacht te zijn. Zakte de moed me in de schoenen toen ik een verkeerde vraag stelde. Achteraf nog een leermoment en dat zal me hopelijk niet weer gebeuren. Het hielp me wel om me bewust te zijn welk resultaat een verkeerd geformuleerde vraag heeft. En ik bouwde even een kleine pauze in, zodat ik mezelf kon herpakken. We zaten op een bankje en keken uit over het mooie heidelandschap van de Gasterse duinen. Daar merk ik hoe heerlijk het is buiten te werken. Aandacht voor je omgeving brengt direct ontspanning.
Spiekbriefje
De schaalvraag was de tweede en laatste oefening. Bij deze heb ik voor de zekerheid maar een spiekbriefje tevoorschijn gehaald en zo lukt het, om zonder nogmaals te struikelen, de eerste sessie af te ronden.
Zelf meer ontspannen
Inmiddels ben ik vele coachwandelingen verder en is de basiswandeling me eigen geworden en heb er m’n eigen ‘schwung’ aan gegeven. Het helpt niet alleen mijn coachee, maar ook mezelf. Gedurende deze oefening praat ik rustiger en zo ontspan ik ook zelf meer. En ik ben minder kritisch geworden op mezelf, het helpt me als coach niet. Het draait niet om mij, maar om de klant. Zolang ik met mezelf bezig ben, kan ik niet volledig met mijn aandacht bij de klant zijn. Daarvoor was de feedback ook zo fijn. Dan merk je, dat je het zelf heel anders ervaart dan dat het overkomt.
Kort samengevat hoe het me gelukt is om een stapje verder te komen?
- leer door het te doen (van proberen kun je leren)
- terugkoppeling van anderen werkt heel verhelderend (vooral als je erg kritisch bent op jezelf)
- minder zelfkritisch zijn (kijken naar het resultaat in plaats van de uitvoering)
- bouw een pauze in om jezelf weer te herpakken (na een negatieve ervaring)
- een spiekbriefje inzetten als een onderwerp je nog niet eigen is, helpt je op koers te blijven
Ik hoop dat mijn inzichten jou ook helpen stappen te blijven zetten en te blijven groeien.
Succes en val jezelf niet te zwaar!
Margaretha
