1 april staat in mijn agenda genoteerd: keuze maken voor Eigen Weg. Een datum die mij de afgelopen tijd bezig hield. Ik had namelijk op de pauzeknop gedrukt voor mijn wandelcoachpraktijk. Ik wilde mezelf de ruimte geven om te wennen aan mijn nieuwe baan in loondienst, het andere ritme en naast mijn baan ook mijn taak als moeder. En op de stopknop drukken voelde niet goed en was gelukkig ook niet nodig.
Allemaal mogelijkheden…
Er spookte de afgelopen tijd van alles door mijn hoofd. Hoe kom ik tot een goed besluit? Zal ik een collega coach inschakelen? Zal ik de datum verplaatsen in mijn agenda? Allemaal mogelijkheden… En gelukkig weet ik tegelijk dat het keuzevrijheid is en ervaar ik er geen stress van. Ik heb vaker met dit bijltje gehakt, een keuze maken over werk.
Regelmatig snoeien
Ik vind het mooi om dan met de metaforen uit de natuur te werken. In de natuur gaat alles als vanzelf en heel geleidelijk. De natuur maakt geen keuzes. Iets groeit of gaat in een andere vorm verder. Eigenlijk is er maar een gegeven, alles veranderd continue. Laat ik mijn situatie vergelijken met een vlinderstruik. Een struik waar een nieuwe tak bij is gekomen. Dit hoeft niet te betekenen dat de andere takken doodgaan. Wel is het goed om een vlinderstruik regelmatig te snoeien, dan bloeit hij langer en wordt ook niet kaal vanbinnen.
Nogmaals bloeien
Dat lijkt mee mooi advies in mijn keuze. Laat ik de wandelcoachtak snoeien. Ik ga vanaf nu nog 1 avond in de week hiermee door. Ik haal hiermee de uitgebloeide bloemen weg en geef het de kans om nogmaals te bloeien. Ik vind de werkmethodes van het wandelcoachen simpelweg te leuk en de gesprekken die eruit voortkomen wil ik nog niet missen. Anderen helpen met keuzes, keuzevrijheid ervaren en (weer) tot bloei komen.
Dus langverhaal kort…
Per 1 april vervolgt wandelcoachpraktijk Eigen Weg haar pad.
Ik heb er weer zin in!
Margaretha
