Een heel Dwingelderveld aan ruimte voor mezelf
Vandaag ging ik pionieren. Vanaf mijn favoriete locatie in Drenthe, de Bospub. Heerlijk! Hond mee, rugzak mee gevuld met mijn notitieboek, een pen en de boeken van wandelcoaching voor groepen.
Een heerlijk ochtendje in het vooruitzicht. Wandelschoenen aan, zonnebril op en gaan. Mijn doel, een wandeling samenstellen voor een groep die op vakantie komt naar Drenthe.
Wat ik ze wil meegeven? Dat avontuur een keuze is, een bewuste keuze en het avontuur is overal. Je kunt van elke dag een avontuur maken en je kunt je leven avontuurlijker maken met een paar hele simpele veranderingen en die zitten vooral in jezelf. Gun jezelf de ruimte, dat is misschien wel de belangrijkste. Dat doe je door dingen te doen en door dingen te laten. En ik daag je uit daar een keuze in te maken. Ik geef je de voorwaarden mee, zodat je je eigen checklist kunt maken. Want avonturen zijn niet alleen bestemd voor vakanties.
En terwijl ik wandel met mijn hond, verken ik de paden en bepaal de route. Ondertussen kijk ik goed om me heen welke elementen ik kan gebruiken voor oefeningen. Dat vind ik leuk. De natuurlijke inspiratie en ik weet dat die komt. Er is altijd wel een kronkel in de weg, een gekke boom of een ander element wat me inspireert. Zo ook deze keer. Een bos vol inspiratie.
Het pad voert me door het bos, en toch ik wil naar de ruimte, het imposante Dwingelderveld. Want hoe vaak ik er ook kom, de ruimte blijft me imponeren. Ik kom echt graag aan op het Dwingelderveld. Ik zoek een plek om mijn notities uit te werken en zit hier heerlijk voor me uit te mijmeren en laat me ook hier weer inspireren door wat ik zie.
Uiteraard zie ik een hoop oudere echtparen op de fiets, die hier met hun thermoskannetje koffie even een tussenstop houden. Ze kijken me het liefst weg, want ik heb het mooiste plekje, een tafel, schaduw en zit hier met mijn paperassen, helemaal alleen. En ik ben dankbaar op dat moment. Dat ik het mezelf gun en bedenk me dan, dat ik mezelf een heel Dwingelderveld aan ruimte gun…hoe fijn is dat!
En toch boeien ze me, ze houden even pauze. Ja, natuurlijk! Een pauze, een ruimte inbouwen in de tijd. De oudere echtparen komen hier vooral voor hun rust, de rust die Drenthe ze biedt. En ook irriteert dat me een beetje. Want dat is waar Drenthe vooral aan doet denken, de ouderen die hier komen fietsen. Lekker gezapig, weinig inspirerend.
Ik kijk om me heen, wat trekt mijn aandacht? Het is bijna niet te missen en hier zit ook de verrassing in mijn wandeling. Niet alleen de imposante ruimte van het Dwingelerveld, maar de eveneens imposante radiotelescoop staat hier naast me. De enorme ontvanger die inzicht geeft in de sterrenstelsels, in de ruimte. En spontaan popt een liedje in me op…starry starry night…een liedje over Vincent van Gogh. Ja, ook hij kwam naar Drenthe…om inspiratie op te doen.
Ik wandel terug naar mijn vertrekpunt, de Bospub. Spreek onderweg nog vakantiegangers uit Limburg met een hond en sluit af met koffie en taart. Mijn missie is geslaagd voor vandaag: route verkend, thema bedacht, bijpassend titel en inzicht gevende opdrachten grotendeels samengesteld. Er mag nog wat ruimte blijven voor spontaniteit. Heerlijk, ik kan niet wachten hoe de groep de wandeling gaat ervaren: Ruimte voor avontuur.
